Zyliam - Stegiastan.

Aris keek op de klok. Ze zou maar weer naar huis moeten. Voor Leonardo moeten zorgen. Aris ging langzaam rechtop zitten maar greep gelijk naar haar buik omdat ze een buikpijn aanval had. Ze zakte door haar knieën nadat ze van het bed afgegleden was. Ze kreunde en sloot haar ogen. Pijn was van haar gezicht af te lezen. 'Ah..Ah.. Auw..' bracht ze zachtjes. Ze kroop richting de badkamer en gooide daar alles eruit. Ze was echt misselijk. Ze veegde wat tranen weg en spoelde door. Ze maakte haar gezicht even nat met een washandje en keek in de spiegel. Ze was een schim van hoe ze er eerst uit zag. Haar haren waren dof geworden. Ze begonnen een beetje te springen, haar ogen stonden leeg en waren rood van het huilen en vermoeidheid. Ook had ze donkere wallen die zo heel erg opvielen op haar verschrikkelijk bleke huid. Ze was net een schim. Het was dat haar kleren er nog redelijk uitzagen maar dat was ook allemaal gesloten en voorzichtig. Geen uitdagende kleren meer, of wat kleur. Alleen maar triest kleuren. Aris voelde tranen opkomen gemengd met woede en schuld. Ze balde haar handen tot vijsten en sloeg hard in op de spiegel. Hij brak, ze had het namelijk niet zonder haar krachten gedaan. Stukken vlogen in het rond, ze kreeg soms een schrammetje en de knokkels van haar hand zouden over een paar uur blauw zijn terwijl ze nu rood waren van bloed. De spiegel alg aan diggelen, op de vloer lag de spiegel, in de wastafels maar het on Aris niks schelen. Daarna liep ze naar beneden en pakte een tas. Ze deed daar de zeis en de boeken in. Ook de ringen en haar eigen deed ze om, die van Desh deed ze om haar ketting. Het was moeilijk maar het moest. Ze pakte een briefje en schreef met een zwarte stift in duidelijke maar toch sierlijke letters: Desh, het spijt me echt heel erg veel. Ik zat verkeerd. Ik snap eindelijk wat ik eerst niet kon zien. Ik heb je boeken en zeis en je voicemail zo vaak ingesproken dat ik echt wil dat je die afluisterend aangezien ik het gewoon niet op kan schrijven. Liefje, ik mis je gewoon zo. Wil je je boeken en zeis terug? Dan moet je me bellen of ze op komen halen in mijn appartement. Liefs Aris en een dikke knuffel van Leonardo. Aris legde het briefje bij zijn mobiel. Het was een beetje uitgelopen door de tranen die ze weer niet had kunnen bedwingen. Ze hoopte dat hij nog een keer naar het huis zou komen. Aris liep weer naar de voordeur met haar spullen in haar handen. Ze deed de deur op slot en stapte met een zucht in haar auto.

Aris stapte uit de auto. Ze had zelf gereden. Ze keek even naar het huis. Ze was er echt al tijden niet geweest. Alleen nog een keertje om al het spul dat niet lang houdbaar was weg te gooien. Verder had ze niks gedaan. Ze had zelfs de spiegel in de badkamer niet gemaakt. Aris haalde Leonardo uit zijn kinderzitje. Hij gaapte al. 'Ik ga je zo in bed leggen kleine, en je vader in bad stoppen..'zei Aris glimlachend en ze drukte een kus op zijn voorhoofd.

Desh stapte uit de auto en begon heel braaf naar boven te lopen. hij gooide het met bloed bedekte shirt gelijk in de prullenbak. Die was neit emer te redden, NEt als de spijkerbroek. Hij keek naar zijn buik en borstkas, allemaal donkerrode vlekken, fijn. Braaf liep hij naar de badkamer en deed het bad aan. Waarschijnlijk zou Aris eropstaan dta hij minstens twee keer zijn haar zou wassen.

Aris glimlachte. Ze keek even naar het briefje dat nog op tafel lag en haalde dat weg. Daarna liep ze met Leonardo naar boven en stopte hem in bed. Hij sliep eigenlijk gelijk dus dat scheelde. Daarna liep ze naar de badkamer en keek naar de scherven die ze al wel in een hoekje geschoven had. 'Sorry van de spiegel..' mompelde ze. Aris keek even naar Desh. Hij zat onder de rode vlekken. Maar zij zag er ook niet echt heel gezond uit.

Desh grinnikte en begon zeep in zijn haar te smeren, het eerst groene schuim werd langzaam rood maar dat negeerde hij. "Ach. Zeg hoevaak meot ik mijn haar wassen voor ik ergensanders dan de bank mag slapen?"

Aris keek naar hem. 'Vaak.. Moet ik helpen?' vroeg ze hem licht glimlachend. Aris keek naar de rode zeep en daarna naar Desh. Hij was smerig en dat moest eerst maar eens schoon vond ze. Als ze niet kon helpen zou ze het maar een beetje schoon gaan maken, het huis. Er lag een kleine stoflaag. Aris gaapte even en sloeg haar hand voor haar modn.

Desh glimalchte "Graag." Hij deed de kraan open en liet het bad vollopen. Er ging ook een scheut badschuim in "Waarschijnlijk moet ik ook wle ene paar keer in bad voor alle zooi weg is. Maar ja" hij begon met de aangekoekte bloedvlekken schoon te boenen "Ik heb me nu neit echt netjes gedragen door de laatste twee weken overte stappen p een dieet van aleen bloed"

'Zolang het meeste weg is is het goed..' zei ze rustig. Ze glimlachte en keek naar hem. 'Je dronk tenminste nog, ik viel terug op mijn oude patroon..' mompelde Aris zacht. Ze was dan ook weer afgevallen en eigenlijk kon ze dat niet gebruiken. Ze probeerde dan ook wel een beetje normaal te eten maar het lukte niet echt. Aris deed wat shampoo in haar handen en ging verder met zijn haren. Het voelde wel fijn om weer met haar handen door zijn haren te gaan.

Desh grinnikte "Ik ben anders ook vermagerd. Mijn lichaam is neit gemaakt om overtestappen op aleen bloed in een keer" hij glimalchte en prikte in zijn nu aardig geslonken buik "Maar dat kunnen we vast wel weer aanvullen met aardeientaart" een grijns van oor tot oor sierde zijn gezicht. Hij spoelde weer een hoop zooi van de vlekken weg maar die bleven grotendeels hardnekkig zitten. Desh zuchtte en ging weer verder emt boenen

Aris keek naar hem en grijnsde. 'Is taart het enige waar je aan denkt als je aan eten denkt?' vroeg ze hem plagend. Ze spoelde zijn haren een beetje uit, maar jammer genoeg was het nog steeds deels rood en klitte soms wat aan elkaar. Dus ging ze eerst maar over op de crèmespoeling om zijn haar te ontklitten. Ze glimlachte. 'Als de taart nog goed is ga ik die aan je voeren..' zei Aris met een grote glimlach. Ze hoopte dat zijn haar een beetje wilde meewerken.

Desh grinnikte "Aleen ik denk van niet. Maar kijken kan geen kwaad. Maar als je het neit ecrg vind ga ik een enorme stapl brood voor mezelf maken en heerlijk vast voedsel eten" hij glimalchte

Aris grinnikte. 'Geen probleem. Dat je het naar binnen krijgt..' zei ze grijnzend. Aris ging door met zijn haren en was blij toen ze nauwelijks tot geen klitten meer voelde. Ze concentreerde zich nu maar op de rode vlekken die er nog in zaten maar keek eerst of ze vlekken achterlieten op haar handen. Zo niet dan maakte het haar niet heel erg uit. Aris keek even naar Desh.

een uurtjelater ^^

Desh zat met ene handoek over zijn hoofd aan tafel een enorme stapel brood te verorberen. Verslinden zou een betere beschrijving zijn. Broodjes met jam, hagelslag, kaas, worst, pindakaas en vreemde onwerkelijke combinaties. Allemaal verdwenen ze in zijn mond. Desh was in een opperbest humeur en nam af en toe een slok uit een enorm glas sinaasappelsap

Aris keek naar Desh en schudde grijnzend haar hoofd. 'Hopeloos..' mompelde ze plagend. Ze werd haast al misselijk bij het zien van al die broodjes en had er zelf maar een opgegeten. Nu stond ze in de woonkamer de dingen af te stoffen aangezien er een vreselijke stoflaag lag en daar kon ze niet tegen. Ze nieste even toen ze wat stof bij de tv weghaalde. Iets teveel stof. Ze glimlachte en keek rond. Het zag er nog redelijk goed uit.

Desh gaf geen andwoord en verorberde een boteram mat jam. je kreeg er bijna medelijden met de boterham van. Hij moest zijn manieren van de laatste paar weken maar eens af gaan leren. Dit was meer hoe een roofdier at.

Aris vond dat ze klaar was en ging bij hem zitten. Ze zei geen woord en keek alleen maar naar hem. Dat was nu goed genoeg. Ze had alleen het beeld van hem al gemist. Ze wist niet of nu het goede moment was om het te zeggen. Aris keek even naar Desh en zuchtte zachtjes. 'Desh.. Ik weet niet van wie ons nieuwe kindje is..' zei ze heel zachtjes. Ze voelde zich er erg slecht over. Ze wist ook nog niet of het een jongen of meisje was terwijl ze het eigenlijk wel al zou kunnen weten. Daarvoor hoefde ze eigenlijk alleen maar naar de dokter omdat een echte gedachte niet werkte want die had het kindje nog niet.

Desh wilde wat zeggen, maar door een mond vol met aardbeienjam en brood hoorde je aleen gemurmel. Hij slikte het door en haarde even adem voor hij een opmerking maakte "Je bedoelt, dat je neit weet of ik of Kiyo de vader is" zei hij zacht. Hij pakte haar hand. "Gezie je gedachten ben je niet eens in eht ziekenhis geweesd voor een echo. Wat dacht je ervan als we morgen zouden gaan. Dan kan Leo gewoon mee en weten we meteen of het goed gaat met het kleintje" hij wreef met zijn duim over de rug van ahar hand "En dan zien we later wle wie de vader is. Dat het kind van jou is vind ik genoeg"

Aris keek naar hem. Ze glimlachte en boog verover om hem een kus te geven. Waarna ze zacht 'Dankje..' fluisterde. Ze was best benieuwd en had nog niet heel erg veel aan het ziekenhuis gedacht. Aangezien ze niet weer de kliniek in wilde om een zogenaamde eetstoornis aangezien het al beter ging. Ze at al meer dan een week geleden. Toen at ze helemaal niets. Aris ging weer recht zitten en liet haar hoofd op har andere hand leunen die ze op tafel zette. Ze was echt ontzettend blij met Desh.

Desh glimalchte en begon de volgende boterham naar binnen te werken -Ik zal het ze neit toestaan je weg te stoppen dit keer. De vorige keer aleen omdat het echt slecht met je ging toen. Nu gaat het al beter. MAar welk eten vind je lekker? dan ga ik speciaal voor jou dat leren koken- hij glimalchte naar haar en begon de volgende peanut-butter-jelly-sandwich naar binnen te werken. Oftewel pindakaas met jam

Aris glimlachte. Wat vond ze lekker..? 'Uhm.. Ik vind sushi wel lekker.' zei Aris glimlachend en ze keek naar Desh. 'En wat vind jij lekker? Dan heb ik wat om te oefenen.' zei Aris glimlachend. Ze grinnikte en keek naar de combinatie. 'Echt.. Hoe krijg je het weg..'zei ze grijnzend. Ze stond op, drukte een kusje op zijn voorhoofd en ging een glas wate rvoor zichzelf inschenken.

Desh glimalchte en slikte het door "Ach ik heb gewoon een sterke maag. Weet dat ik heel veel lust, maar vooral aardeiige dingen, of met jam, of allebei, of met chocolade, of vlees. 'Maar geen vlees emt jam of zo" hij lachtte en nam nog een hap. Nu zat er aarbeien jam op zijn kin. Vijf happen verder was de enorme stapel helemaal in desh' mond verdwenen. Hij stond op en liep naar Aris "en nu" hij gaapte. "Ben ik aleen nog moe

Aris glimlachte. Ze slikte haar slokje even door en legde haar hoofd tegen hem aan. 'Zullen we gaan slapen dan?' vroeg ze hem glimlachend. Ze haalde wat aardbeienjam van zijn kin af en stopte die vinger in haar mond. 'Hmm. Jam is toch best lekker.' zei Aris glimlachend. Ze keek omhoog naar hem. Eigenlijk was ze ook best moe maar dat wilde ze niet toegeven. Nouja, nu wel. Aris pákte zijn hand vast.

Desh glimalchte en streek langs haar wang "Kom maar" hij liep naast haar de trap op "Vind je het heel erg als ik je neit meer draag, dan vallen we allebei naar beneden"

Aris glimlachte. 'Geen enkel probleem lieverd!' zei Aris glimlachte en liep de trap op naar hun kamer. Eigenlijk had ze geen zin om een pyjama aan te trekken maar ze zette zichzelf er toch toe. Ze liep naar de kast toe en pakte daar weer een pyjamajurkje uit. Hij was lila en van satijnen stof, ontblote zoals elk jurkje van haar veel maar was toch erg mooi. Aris begon haar kleren uit te trekken. Ze had alleen een broek met shirt en vest aan dus dat was niet heel veel.

Desh wisselde zijn kleding gewoon in voor een simpele broek. Hij vouwde zijn vleugels helemaal op op zijn rug en kropp onder de dekens. Hij verborg zijn hoofd i het zachte kussne en was meteen vertrokken. Hij had in geen weken meer langer dan een halfuur geslapen. En geen een keer liggend.