Solight - Stegiastan.

Usui was verbasat dt het zo lang duurde voordat het meisje reageerde. Meestal als een reactie een paar scheldwoorden was hij wel gewend. Maar dat mocht ze zelf weten dacht hij daarna. Kort knikte hij met een glimlach. ´´Ja jij ook´´ vroeg hij beleefd terwijl hij makkelijker ging staan. Hij vond het juist leuker als hij met iemand anders danste. Al zou hij nu niet alles uit zijn kast halen.

Partyganger, partyganger, partyganger, herhaalde Axio in haar hoofd. Een seconde om in haar rol te komen was genoeg. 'Jazeker!' antwoordde ze. 'Deze muziek is geweldig, zo vrolijk!' Ze begon haar heupen te bewegen op het ritme en bedacht dat het écht leuk was. Ze had dansen even gemist doordat ze zo druk was met de voorstellingen. Geen tijd gehad om uit te gaan. De laatste keer was met Faith, toen ze in een hotel ging slapen en ze een nachtclub zochten.

Usui luisterde goed naar de muziek hij vond het oke. Het kon beter maar goed het was tenmoinste gezellig. Hij danste rustig mee met het meisje met een glimlach. ´´Het is hier altijd gezellig´´ merkte Usui op met een glimlach. Hij zou Fiath wel een keer willen mee nemen, tenminste als ze het leuk ging vinden. ´´Ik ben trouwens Usui´´ zei Usui onder het dansen.

Axio glimlachte. 'Echt? Dan zal ik hier wel eens vaker komen!' reageerde ze. Toen hoorde ze zijn naam en stond stil. Even keek ze naar Usui, die aan de beschrijving van Faith voldeed, en daarna begon ze te lachen. 'Nou, dat is toevallig! Ik heb al eens over je gehoord, van Faith.' vertelde ze. Weer lachte ze. Wat een toeval, dat ze nou juist het vriendje van Faith tegenkwam op dit feest hier. 'Oh, ik ben Axio.' zei ze.

Usui was verbaast dat Axio Faith kende maar vond het alleen maar leuk dat hij weer een vriend van Faith ontmoette. Al kon je Desh niet echt r bij tellen als vriend van Faith. ´´Hoop dat het niet iets slchts was´´ zei Usui met een glimlahc. Hij hoopte het echt maar hij wist wel dat Faith dat niet zou doen. Hij was nu helemaal blij door alles wat er gebeurt was.

Axio lachte. 'Nee, hoor. Niets slechts, ze zei alleen maar dat ze gelukkig met je was.' zei ze. Het was grappig om mensen te ontmoeten die elkaar kenden, toevallige gebeurtenissen waren vaak een gespreksonderwerp en een bron van inspiratie. 'Ga je met haar naar het Valentijnsgala?' vroeg Axio nieuwsgierig. Hij moest toch wel van het gala gehoord hebben? Het gonsde door heel Techaye. Alle meisjes waren al dagen aan het winkelen voor de perfecte jurk en alle jongens zaten al dagen wanhopig thuis omdat ze de perfecte smoking moesten hebben. Het was onmogelijk te missen.

Usui had al verwacht dat ze niets slechts zou zeggen maar dat ze blij met hem was maakte hem toch extra blij. ´´Ik ben ook blij met haar´´ zei Usui met een brede glimlach. Waarom niet alles was perfect nu. De andere vraag had hij niet verwacht dat iemand het zo zou stellen. Maar blijkbaar was het eigenlijk niet zo raar. ´´Yep dat is nog steeds het plan´´ zei hij met een hele brede glimlach. Hij had er erg veel zin in. ´´En neem jij iemand´´ vroeg Usui daarna.

Axio schudde haar hoofd. 'Leukejongenstekort..' zuchtte ze. Maar toch wilde ze graag naar het gala. Er waren vast wel meer vrijgezellen daar, misschien zou ze zelfs een leuk iemand tegenkomen. Axio hoefde niet per se een vriendje, dus ze vond het ook oké om single te zijn. Niet zoals anderen, die altijd een vriendje of vriendinnetje wilden hebben en zich schaamden als ze er geen hadden. Axio's broer schoot even door haar gedachten. Hij was ook altijd bezet, al was het iedere maand een ander meisje.

Usui moest een lach onderdrukken. Leuke jongens tekort had hij nog nooit gehoord. Maar meestal hield hij zich ook niet bezig met liefde. ´´Ik weet zeker dat er vast nog een leuke over is voor jouw´´ zei Usui met een glimach. Hij kende zelf best veel vrijgezellen. Maar hij was er mee eens dat nog veel meer jongens kende met een relatie. Wat maakte het ook uit. Hij was gelukkig nu met Faith.

'Die vast over een jaar of 10 aan komt huppelen...' maakte Axio mompelend Usui's zin af. 'Zul je net zien dat ik dan de Boze Balletdanseres ben, of de Oorlogliefhebbende Ordeverstoorder.' Dat leek haar nou net iets dat haar zou overkomen en niemand anders. Dat ze net de verkeerde rol speelde tegen de verkeerde persoon op het verkeerde moment en de verkeerde plaats.

Usui vond het eerst we grappig eigenlijk hoe Axio er over na dacht. Eigenlij had hij eerst niet eens over na gedacht. Het gebeurde gewoon en daar kon hij niets aan doen. Al veraderde dat snel in verbazing. Wat bedoelde ze met boze balletdanseres en oorlogliefhebbende ordeverstoorder ? ´´Ehm ik weet zeker dat diegene er wel door kan kijken. Maar wat bedoelde je eigenlijk mee´´ vroeg Usui.

Jake zat met Spike op een terrasje dat mooi uitzicht had op een groot plein. Spike zat zijn cola door een rietje op te slurpen en Jake zei er niks van, tot afgunst van de andere mensen om hen heen. Spike was een kind, die moest zich als een kind kunnen gedragen, vond Jake. Al vond hij Spike wel vreemd, als je keek naar zijn vleugels. Hij was uit proporties gegroeid.

Luna zat op een terasje. Ze had een soort Ipad achtig ding in haar handen al was het feitelijk een van haar eigen creaties. Dat was herkenbaar aan het grotere scherm en de kleine blauwe lens bovenaan. op het scherm waren kapsels te zien. Ze wilde een nieuw kapsel in tegenstelling tegen het korte blauwe haar. Misschien paars of roze. al zou groen ook mooit zijn. Ze had voor de verandering eindelijk een kee rhaar favorite blauwe robotoog in buiten. het zag er apart uit in combinatie met de robot hand. HEt was er gelukkig wel een met gewoon 5 vingers.

Spike keek om zich heen, tot zijn oog viel op een half robot meisje. Hij schrok en sloeg zijn vleugels om zich heen. Jake keek om en zag het meisje ook. "Ach, Spike, daar is toch niks engs aan," zei hij bemoedigend, al vond hij het ook nogal bizar. Een halve robot. Spike keek tussen zijn ogen door naar het meisje, hij vond haar gewoon eng.

Luna keek op naar Spike emt een glimalchje. Ze streek een lichtblauwe pluk achter haar oor. Hij staarde waarschijnlijk naar of haar oog of haar arm. Ze moest het maar negeren. Ze had er zelf voor gekozen om de practischte in te doen en neit de minst opvallende. Die vielen aleen op als je haar lang in de ogen keek. Dan zou je misschien zien dat de iris teveel leek op de sluiter van een camara. Een onderdeel van eht oog dat ze nog steeds irritant vond om na te maken. Ze keek weer naar het op tefel liggende tablet en met haar vinger ging ze naar de volgende pagina voor ze aan eht rietje van haar mega smoothie zoog. HEt was aardbei. onlangs had ze besloten dat als ze een keer geen pizza at dat het dan maar iets aardbeiigs moest wezen. De laatste tijd ging ze vaker vrijwillig eht huis uit dan dat Nano haar eruit zette. Hijw as wel eigenwijs voor een computer

Jake glimlachte. "Excuseer me voor mijn zoontje," zei hij. "Hij is niet gewend aan robots. Of is het robotten?" Spike vouwde zijn vleugels weer weg en keek naar het meisje. Hij besloot dat het niets ernstigs was en begon verder te slurpen van zijn cola. Jake pakte zijn biertje en nam en paar slokken, terwijl zijn blik heen en weer ging tussen Spike en LUna.

Luna keek op "De eigenlijke term is Cyborg. Wist je dat iemand feitelijk al een cyborg is als ie een gehoor apparaat of een peacemaker heeft?" ze glimalchte naar Spike "Ik ben geen robot, ik ben een weer tarantula met ene robot arm en oog." ze nam nog een slok van haar smoothie voor ze zich weer tot haar moonpad wendde (ik heb besloten dat eht een kruising is tussen maan, luna=maan, en I pad)

"Cool," zei Spike. "Mijn papa's vriendje is een weer-lynxwelp." Hij vloog naar het tafeltje waar Luna aan zat. "Mag ik je zien als tarantula?" vroeg hij en hij zette een schattig gezichtje op. Jake stond op en liep achter Spike aan. "Je hoeft niet overal rond te bazuinen dat Blaine een weer-lynx is, hoor Spike," zei hij met een glimlach.

Luna halde haar schouders op "Mij best" ze sloot ahar ogen en even later zat op haar plek een beetje blauwige tarantula. Ze roffelde emt alle acht pootjes kort op haar stoel voor ze weer terug veranderde en een slok nam van haar drinken. "En dat je vaders vriendje een lynx is is overbodige invormatie. je had net zo goed kunnzen zeggend dat die een weerdier is." ze haalde haar schouders op en keer weer naa rhaar Moon-Pad

"Cool," zei Spike, toen hij de tarantula zag. Maar de opmerking van Luna daarna kwetste hem en hij kreeg al waterige oogjes. "Och, kon het niet wat minder?" vroeg Jake, licht geïrriteerd aan Luna, en hij sloeg zijn arm om Spike heen. Die kroop dicht tegen Jake aan en snikte een paar keer.

Luna keek op "sorry, maar communicerne emt andere mensen is niet mijn kant. in de laatste acht jaar heb ik aleen doorgebracht." ze beet op ahar lip. "Maa rik kan je wel wat cools laten zien, spike" ze legde het computergeval plat op tafel zodat jake en spike mee konden kijken en tikte een klein maantje in de rechteronderhoek aan. HEt scherm werd zwart en daarna was een robot in beeld. Zijn blauwe oog-achtige lensen lichtten kort op "Goede middag schepster. Wie zijn daar bij je" vroeg de robot op een geintresseerde toon. er was amper te horen dat eht geen mens was.

Spike keek gefascineerd naar het ding. Jake liet zijn tranen verdampen en nam nog een slok van zijn biertje. Laat Spike maar even genieten van wonderbaarlijke dingen, dacht hij. Dit lag Spike ook meer dan bij hem, hij had er niks mee. "Wie is dat?" vroeg Spike aan Luna.

Luna glimalchte "Dit is mijn robot. Nano. Hij heeft alternatieve intelligentie. Wat inhoud dat hij ongeveer net zo denkt als een gewoon mens, op ene paar veranderingen na. Ik heb hem zelf gebouwd" ze glimlachte naar Spike. Ze was wel blij dat hij niet meer huilde. ze had nog nooit iemand zien huilen en niet echt geweten wat ze meost doen

"Wauw," zei Spike. "Hallo Nano." Hij zwaaide naar het kleine schermpje, iets wat Jake aan het lachen maakte. "Zou je mij dat ook kunnen leren? Of in ieder geval een kleine?" Hij keek weer met zijn schattigste blik naar het meisje tegenover hem. Jake merkte dat Spike erg van computergedoe hield. Zelf was hij zonder opgegroeid, zijn ouders haddne het verlagend gevonden.

Luna dacht even na "Hm... Op zich neit helemaal. Ik heb wel bergenboeken die gaan over het schrijven van computerprobrammas. Voor dat ik de eerste versie van nano had kunnen bouwen, een die neit meer kon dan een rekenmachine die op standaard zinnen kon andwoorden. Daarvoor heb ik bergen boeken moeten doorwerken. En ik heb er 8 jaar voor nodig gehad om zo ver te komen. Acht jaar heb ik me met neits anders beig gehouden dan emt nano, robots over eht algemeen, computers en pizza." ze glimalchte "Maar ik kan je wel leren hoe je een robot maakt die meer kan dan normale robotjes die je kan kopen" ze gaf hem een knipoog "Maar hoeveel weet je al over computers?"