Solight - Stegiastan.

"Dokters?" vroeg Jake verbaasd. "Zit je in het gesticht? Of zoiets dergelijks." Hij keek Kiyo uiterst verbaasd aan. "Maar dat is niet nodig. Daar moet je niet meer heen. Zo erg kan het niet zijn geweest." Hij wreef nog even over zijn vleugels. "En dat heeft die vriendin van je die vreemd is gegaan gezegd? Niet echt een echte vriendin." Hij haalde zijn schouders op en keek Kiyo dringend aan.

'Ik zit in een kliniek ja. En mocht je denken dat dat niet nodig was ik heb mezelf proberen op te hangen. En Aris is een van mijn beste vrienden en dus niet iets waar jij over moet oordelen.' zei hij tegen Jake terwijl hij dringend terug keek. Hij mocht veel zeggen maar van Aris bleef hij af. Dat was iets van hem en haar en ook een beetje van Desh maar nu niet.

Jake haalde zijn schouders op. "Sorry, ik zal me niet meer bemoeien met Aris," zei Jake. "Tenzij het over die ene nacht gaat waarin..." Hij hield op. Misschien was het Kiyo niet zo slim om te vertellen dat hij ooit een ONS met Aris gehad had. Hij had in zijn gedachten gekeken en had gezien dat Aris het meisje was met wie hij zijn laatste ONS had gehad. Dat was al een tijd geleden. Hij moest het weer eens opkrikken, vond hij. Spike vond ook al dat zijn vader te vaak thuis zat de laatste tijd. Of misschien wilde hij dat zijn vader weer lol ging beleven op andere gebieden dan zijn zoon en gewoon loltrappen als een groot kind.

'Die ene nacht waarin wat?' zei hij een beetje verbaast. Het ging hem eigenlijk niets aan. Aris hoorde niet meer op een manier bij hem zoals hij graag zou willen maar hij had er wel vrede mee. Hij keek Jake strak aan. Al ging het hem dan niet heel veel aan hij moest en zal het te weten komen. Was het niet via hem dan wel via Aris.

"Ik heb ooit een ONS gehad met Aris," zei Jake. "Maar dat was voor ik jou kende en wist wat er allemaal aan de hand was. Ik denk dat zij jou ook nog niet kende. Dat merk je, als iemand een vriendje of een vriendinnetje heeft. Maar dat is onnodige informatie. Hoef jij niet te weten. Maar ik weet zeker dat het Aris is, want dat heb ik gezien in jouw gedachten." Hij zuchtte. "Nu maak ik het zeker alleen maar moeilijker." Hij keek Kiyo schuldig aan. Hij had het niet gedaan als hij Kiyo al had gekend, zo'n vriend leverde je die streek niet. Desh zal ook geen vriend van Kiyo geweest zijn, dacht hij. Hij haalde licht zijn schouders op.

Kiyo knikte. 'Ik begrijp het wel hoor.' zei hij eerlijk. Hij was ook met zat meiden naar bed geweest voor Aris dus zij het net zo goed het recht om dat te doen als hij dat had. Hij glimlachte lichtjes. 'En zo moeilijk maak je het niet hoor. Ik en Aris hebben toch al afgesproken dat we gewoon goede vrienden blijven.' zei hij eerlijk tegen Jake. dat was ook wat ze hadden afgesproken.

"Oh, dan is het goed," zei Jake. "Dus jij was ook zo'n ONS-freak? En ik zal ophouden met in je gedachten kijken." Hij glimlachte naar Kiyo. Hij was erg blij dat hij zo iemand getroffen had. In het begin hadden ze een soort van in hetzelfde schuitje gezeten. En nu konden ze het gewoon ongelooflijk goed met elkaar vinden, voor Jakes maatstaven dan. Op de basisschool was hij een pestkop geweest. Eigenlijk zou hij nu naar een middelbare school moeten gaan. En Spike naar een basisschool. Ze zagen er nu tenminste allebei uit alsf ze er ook thuis hoorden.

'Was ja.' zei hij eerlijk. Eigenlijk was hij daar wel een beetje vanaf. Hij vond het natuurlijk nog wel eens lekker om een ons te hebben maar niet meer zoals het was geweest. Daar was teveel voor veranderd. 'En je mag wel in mijn gedachten kijken hoor alleen kan ik niet garanderen dat het altijd even leuk is.' zei hij toen. Hij was wel gewend dat mensne in zijn hoofd keken. Aris deed dat eigenlijk ook altijd.

"Maakt me niks uit," zei Jake. "Ik vind het niet kunnen om in het hoofd van vrienden te kijken, tenzij het echt nodig is. Zeg, welke krachten heb jij eigenlijk? Want ik heb daar wel iets over gezien, ik heb me er alleen niet in verdiept." HIj stuurde een klein vuurlint in het rond. "Ik denk dat het bij mij nu wel duidelijk is," zei hij en hij maakte een bal van het lint en gooide die naar Spike. Het jongetje ving hem behendig op en Jake zorgde ervoor dat hij zijn vingers niet brandde.

'Water en Helen (of het was lucht geen zin om het op te zoeken)' zei Kiyo. Hij keek naar hoe Spike en Jake met het vuur lint overgooide. Het zag er grappig uit maar hij zag ook een paar mensen kijken die het nogal gevaarlijk vonden. Nouja wat maakte het ook uit. Ze waren helemaal niet gevaarlijk bezig al zag het er mischien zo wel uit.

"Mooi krachten," zei Jake. "Het genezende water met de genezing zelf er nog bij ook." Zijn oren werden een beetje rood. "Dat klonk zeker te filosofisch?" vroeg hij, terwijl hij de bal weer terug gooide naar Spike. "Ik vraag me af welke kracht Spike gaat krijgen. Zijn moeder had ook water als ik het goed heb." Hij keek even naar zijn zoontje, die nog steeds in de boom zat en nu met de bal stuiterde op een tak. Het was maar vuur, vond Jake, dus Spike mocht er gewoon mee spelen.

'Maakt niet uit. Ben ik wel een beetje gewend van mijn broer.' zei hij met een glimlach terwijl hij naar Spike keek. 'Ik zou het echt niet weten, maar ik dacht eigenlijk dat het niet afhing van welke kracht de ouders hadden. Maar dat weet ik niet zeker.' zei hij toen. Hij dacht daar even over na. Hij wist niet of het met elkaar te maken had.

Jake haalde zijn schouders op. "We weten zeker dat hij door mij telekinetisch is geworden," zei hij. "En dat is best handig, nu kunnen we altijd contact houden, welke afstand we ook te overbruggen hebben. et wordt alleen steeds moeilijker." Hij haalde zijn schouders op. "Spike probeert altijd die contacten te houden, van daar dat ik zo van streek was toen hij het die ene avond niet meer deed." Hij keek naar Spike, die stuiterend met de bal aan kwam rennen.

Kiyo knikte. 'Ik snap het. Maar zou het dan niet logisch zijn als hij ook vuur van jou zou hebben gekregen?' vroeg Kiyo. Het zou best logisch zijn dat kinderen de krachten van een van de ouders kreeg. Tenminste dat vond hij logisch. Hij keek even van Jake naar Spike.

"Het maakt mij niks uit," zei Jake. "Alleen denk ik niet dat het handig zou zijn als we elkaars tegenpolen zijn, als je begrijpt wat ik bedoel. Hij is dan nog niet zo heel goed in het omgaan met water en ik kan hem er niet mee helpen. Ik zou geen idee hebben hoe je het zou moeten doen." Hij wreef even over Spikes hoofd, die glimlachend naar Kiyo keek.

Kiyo glimlachte. 'Ja dat is waar maar andere hebben het ook helemaal alleen moeten uitvogelen. Dus het komt echt wel goed.' zei hij oprecht. hij had ook alles alleen moeten uitzoeken wat zijn kracht betreft en dat was hem prima afgegaan. 'En ik geloof niet dat vuursturen en watersturen heel verschilledn zijn.

"Tja, daar kan je op verschillende manier tegenaan kijken," zei Jake. "En water is moleculair en vuur is iets vreemds," zei Spike met een grote glimlach. Jake moest lachen. "Jij lijkt echt niet op je vader," zei hij en dat meende hij. Hij snapte zelf nauwelijks waar Spike het nu over had, hij snapte alleen de grote lijnen. Spike glimlachte en ging weer tussen Kiyo en Jake in zitten.

Kiyo grinnikte. Hij had wel eens gehoord over wat Spike nu zei maar begreep er nooit echt wat van. 'Dat zal wel maar in het stuuren is het toch redelijk hetzelfde?' zei hij nog steeds vragend. Wat maakte het nou uit of het moleculair is of niet.

"Nee, " zei Jake. "Vuur vervliegt, net als lucht, als je je niet concentreert. Wat ik nog weet van de scheikunde van school, is dat moleculen elkaar aantrekken. Water zal dus niet zo snel vervliegen." Hij grinnikte. Hij klonk veel te slim, vond hij zelf.

'Okee.' zei hij een beetje overrompeld door de informatie. Hij had zelf nooit zijn school afgemaakt. Hij vond het nutteloos en zijn ouders maakte het ook niet uit. Zijn boers en zussen hadden het allemaal wel afgemaakt maar hij ging veel liever trainen en dat soort dingen doen. 'Ik heb nooit mijn middelbare afgemaakt.' bekende hij. Hij snapte er toch nooi iets van.

"Ik alleen de basisschool," zei Jake. "En Spike is nog nooit naar school geweest. Maar nu hebben we eigenlijk allebei het uiterlijk voor de middelbare school. Ik kan met gemak instromen in de laatste klas van het VMBO en Spike kan groep 5 tot 8 nog doen. Ook al zijn we vijftig en honderdvijftig en hebben we vleugels. Maar naar een Nephilim school zal ik niet gaan, dat weet ik zeker." Hij huiverde toen hij terugdacht aan de tijd dat hij op de Nephilim school had gezeten.

new
------
Glimlachend liep Usui rond. Hij was zo blij en hier was het gezellig dus bleef hij op een plein waar ze bijna zaten te feesten. Hij had al een paar biertjes op maar lang niet genoeg om hem aangeschoten te krijgen. Hij was van plan als hij dit biertje op had ook te gaan dansen. Als voorbereiding voor het valentijnsbal met Faith. Door die gedachten glimlachde hij alleen maar breder terwijl hij door dronk.

Axio probeerde rechtop te blijven lopen tussen alle mensen die op en neer deinden op vrolijke dansmuziek. Ze was diep in gedachten, ze was bezig met een nieuwe rol. Niet voor een toneelstuk, gewoon voor zichzelf. De mensen als wie ze zich voordeed tegen compleet onbekende voorbijgangers. Meestal niet heel realistisch, gewoon een steriotiepje. Wel leuk om te spelen. Dit keer dacht Axio na over een vrolijke partyganger. Het leek haar wel wat, zeker op deze plek, met deze sfeer.

Usui had zijn glas net op. Hij zette het neer ergens op een tafel. Nu had hij zin om te dansen. Rustig liep hij naar de dansvloer maar botste onderweg tegen iemand aan. Hij kon overeind blijven door een klein lucht zetje. Verbaast keek hij naar het meisje waar hij tegen op botste. ´´Oh sorry´´ zei hij maar snel met een verontschuldigende blik. Dit gebeurde helaas veelste vaak op een feest.

Axio hield net haar evenwicht en keek verward op. Blonde jongen voor je is tegen je opgebotst, legde ze aan zichzelf uit. Ze snapte niet hoe hij haar over het hoofd had gezien met haar felrode haar dat speciaal voor de gelegenheid in speelse krullen over haar schouders hing. Of misschien snapte ze het toch wel, nu ze even om zich heen keek. Ze was niet de enige die gekleurd was. Rood, geel, groen, blauw, paars, roze en oranje flitsen schoten langs haar heen. Na een paar seconden besefte ze dat ze even moest reageren. Vrolijke partyganger, herinnerde ze zichzelf. 'Geeft niet. Ging je dansen?' vroeg ze vrolijk.